Meer dolfijnen, Quake Town en een aardbeving

Laten we meteen maar met de deur in huis vallen: vandaag hebben we een aardbeving meegemaakt. En direct ter duidelijkhied: alles ok, niemand gewond en geen ingestorte gebouwen. Wel een heel gek gevoel, een dansend huis en schuddende auto's op een '5.7 earthquake' (schaal van Richter). Heftig!

Maar hé, we zijn op reis, dingen meemaken toch? Dat is weer gelukt, want na Dunedin zijn we weer verder langs de kust noordwaarts getrokken. Onderweg stuitten we op een kolonie zeehonden en zeeleeuwen waar ze bij het Dolfinarium jaloers op worden en konden we van heel dichtbij (max 10 meter, dichterbij wordt afgeraden, dus 1 meter) aanschouwen hoe deze fijne diertjes zich op de rotsen gedragen als hetgeen waar ze op zitten maar in het  water veranderen in nautische ballerina's. Heel tof! Met die ervaring vers in de broekzak namen we 20 km verderop de afslag om de Moeraki Boulders te zien, een paar 60 miljoen jaar oude stenen biljartballen van een meter doorsnede op een strand. Dat bleek net zo interessant als deze omschrijving, maar lang konden we er niet van genieten omdat een groepje Hector dolfijnen onze rust kwam verstoren door nog geen 20 meter van het strand hun speelkwartier te plannen. Kleren uit, go pro aan en Dennis en Jopie het water in. Ruim een half uur het ongelooflijke voorrecht gehad om met deze mooie dieren te zwemmen en te merken dat ze ons opzochten. Nieuw Zeeland op z'n best!

Na een nacht op een free campsite op een klif aan de zee vertrokken we landinwaarts richting Mt. Cook National Park, waar we het hoogste plekje van Nieuw Zeeland zagen, Mt. Cook (3724 meter). We zijn er helaas niet bovenop geklommen, maar hebbben een aantal mooie tracks gelopen en gletsjers kunnen zien. Na Mt. Cook zijn we de richting van Christchurch vertrokken, om de verjaardag van Yoline eens goed te vieren! (thanks iedereen voor de felicitaties!)

Christchurch, de 2e grootste stad van Nieuw Zeeland, is in 2010 en 2011 getroffen door een aantal zware aardbevingen, waar vooral de laatste voor veel chaos, slachtoffers en verwoesting heeft gezorgd. Dat is nog steeds te zien, en hoewel "Quake Town" nog altijd zichtbaar gehavend is en er overal lege plekken, bouwplaatsen en half ingestortte panden te vinden zijn, kwamen we allebei tot de conclusie dat Christchurch onze favoriete stad in Nieuw Zeeland is. Er vinden op dit moment zoveel nieuwe en vooruitstrevende projecten plaats op het gebied van stadsinrichting, herontwikkeling, kunstinitiatieven en creatief omgaan met wat er is gebeurd, dat de stad zichzelf opnieuw uitvindt en de inwoners zelf vorm kunnen geven aan hun identiteit. Het zou tof zijn als deze stad dichter bij huis lag om te kunnen zien hoe ze zich ontwikkeld in de komende jaren. Na een dag in de stad en een dag surfen aan één van de stranden werd de motor echter weer gestart: verder noordwaarts richting Kaikoura!

Kaikoura, dé hotspot voor 'marine wildlife' waar we allebei naar uit hadden gezien. Maar zoals alles waar je teveel naar uitziet valt het meestal een beetje tegen: veel tours, veel toeristen en eigenlijk voelden we ons al een beetje mazzelaars met onze 'marine wildlife' ervaringen. Dus, maar weer een surfplank gehuurd (gaat al best een beetje redelijk) en genoten van alles waar geen hordes toeristen te vinden waren.

Vandaag zijn we aangekomen in Hanmer Springs, een plaatsje dat we niet snel vergeten door de schuddende aarde van vanmiddag. Morgen vertrekken we op tijd voor een van onze laatste avonturen in Nieuw Zeeland: de St. James walking track, een 5 daagse track door 'subalpine area'.

Tot zover, stay safe!

Liefs,

D&Y

Van Blenheim naar Bluff (en verder)

Vanuit het "Schotse" Dunedin een kleine update. Dankzij het fenomeen 'hostel met WiFi' kunnen we dan eindelijk wat foto's van onze camera laden en posten op onze blog.

Na het afscheid in Blenheim zijn we begonnen aan de roadtrip over het wilde en minder bevolkte Zuidereiland. Via de Nelson Lakes zijn we afgezakt naar de West Coast, van de de ene 'Scenic route'  gaan de wegen hier over op een weer een andere prachtige route. Langs wilde rivieren van helder blauw tot donkerbruin... Door dichte tropische wouden, langs bulderende watervallen, zeehonden kolonies, stijle cliffen, 'pannenkoekenrotsen', grotten ... [we doen veel bezienswaardigheden tekort met deze beknopte omschrijving]

Alleen al rijden door dit land is een ware beleving! Regelmatig kamperen we op zogenaamde 'DOC'  campsites die ons op mooie plaatsen brengen, bijvoorbeeld tussen de bergtoppen, naast meren of aan de kust.

Vanaf de kust zijn we landinwaarts getrokken, waar we bij Arthurs Pass een 4-daagse tramping hebben gedaan. Met de tent en kampeeruitrusting in backpacks zijn we vol goede moet (met nog wat stramme beentjes van het onkruidwieden in Blenheim) begonnen aan een prachtige wandel track door het National Park. Met enige trots kijken we terug op een uitdagende en supertoffe ervaring. We hebben ijskoude rivieren overgestoken (met en zonder de schoenen aan), bergen beklommen, vuurtje gestookt en het gevoel van de indrukwekkende natuur van Nieuw Zeeland ervaren. Als je het ons vraagt, een van de beste manieren om je tijd hier door te brengen.

Na ons avontuur zijn we weer doorgetrokken naar het Westen om daar de route langs de kust naar het Zuiden te maken. Het weer is ietwat kouder geworden en we zijn genoodzaakt een flesje whiskey aan te schaffen om warm te blijven 's nachts. Tijdens de reis naar Haast hebben we de Franz Jozef Glacier en Fox Glacier aanschouwd (twee enorme gletsjers), wat een natuurfenomenen zijn dat. Onze conclusie was: best oneerlijk hoe het bedeeld is qua natuurschoon over de wereld, de kiwi's hebben werkelijk alleen maar verpletterend natuurspectakel. Enfin, via Haast (stelt haast niets voor) afgedaald naar Wanaka en vervolgens Queenstown, waar we een van de fijnste Pie's hebben gegeten.

Afgewisseld door wederom mooie routes en toffe campsites zijn we via Te Anau doorgereden naar het verre zuidwesten, waar een van de populairste toeristische natuurattracties op ons wachtte: Milford Sound, midden in de Fiordlands. Ja, erg toeristisch, maar wow, wat mooi! Om de hordes te omzeilen en de kosten te drukken boekten we een vroege cruise door de sounds, wat een succes bleek: een halfvolle boot en een heerlijke ochtend met zicht op vissende fur seals, enorme watervallen en natuur in zijn puurste vorm.

Eigenlijk zijn veel spontane en onbekende dingen hier minstens zo briljant. Zo zijn we samen door donkere grotten gekropen, waar we naar sterrenhemels van glowworms hebben gestaard (ze zijn supermooi, alleen minder fotogeniek) ergens waar geen kip te bekennen was. We zijn doorgetuft naar de South Coast, Fish n Chips gegeten bij Bluff (meest Zuiderlijke punt van Nieuw Zeeland).

Afgelopen weekend hebben we doorgebracht bij Curio Bay, een paradijsje op aarde. Van andere reizigers hoorden we dat in deze baai vaak een groep dolfijnen langskomt en dat je ze vaak in de branding ziet zwemmen. Aangekomen in de baai zagen we inderdaad rugvinnen in de branding, en na een mislukte poging na aankomst is het ons de volgende dag gelukt: met onze wetsuits het ijskoude water in, en na 5 minuten een groepje van 3 of 4 dolfijne om ons heen. Het is gelukt een glimp op te vangen met de GoPro camera, het was vooral een hele mooie ervaring. Ook hebben we hier de zeldzame Yellow-eyed pinguin op land zien komen. Van het ene moment vallen we in het andere.

Gisteren zijn in het mooie oude Dunedin wat opgewarmd en genieten we volop van hostel-faciliteiten. We ruiken weer ietsje frisser onder de armpjes en onze buikjes zijn gevuld met een maaltijd uit een volwaardige keuken. Overigens worden we steeds creatiever met onze gaskooker, we denken erover een kookboek uit te brengen ;).

Missen jullie nog steeds,

Kus,

D&Y.