Meer dolfijnen, Quake Town en een aardbeving

Laten we meteen maar met de deur in huis vallen: vandaag hebben we een aardbeving meegemaakt. En direct ter duidelijkhied: alles ok, niemand gewond en geen ingestorte gebouwen. Wel een heel gek gevoel, een dansend huis en schuddende auto's op een '5.7 earthquake' (schaal van Richter). Heftig!

Maar hé, we zijn op reis, dingen meemaken toch? Dat is weer gelukt, want na Dunedin zijn we weer verder langs de kust noordwaarts getrokken. Onderweg stuitten we op een kolonie zeehonden en zeeleeuwen waar ze bij het Dolfinarium jaloers op worden en konden we van heel dichtbij (max 10 meter, dichterbij wordt afgeraden, dus 1 meter) aanschouwen hoe deze fijne diertjes zich op de rotsen gedragen als hetgeen waar ze op zitten maar in het  water veranderen in nautische ballerina's. Heel tof! Met die ervaring vers in de broekzak namen we 20 km verderop de afslag om de Moeraki Boulders te zien, een paar 60 miljoen jaar oude stenen biljartballen van een meter doorsnede op een strand. Dat bleek net zo interessant als deze omschrijving, maar lang konden we er niet van genieten omdat een groepje Hector dolfijnen onze rust kwam verstoren door nog geen 20 meter van het strand hun speelkwartier te plannen. Kleren uit, go pro aan en Dennis en Jopie het water in. Ruim een half uur het ongelooflijke voorrecht gehad om met deze mooie dieren te zwemmen en te merken dat ze ons opzochten. Nieuw Zeeland op z'n best!

Na een nacht op een free campsite op een klif aan de zee vertrokken we landinwaarts richting Mt. Cook National Park, waar we het hoogste plekje van Nieuw Zeeland zagen, Mt. Cook (3724 meter). We zijn er helaas niet bovenop geklommen, maar hebbben een aantal mooie tracks gelopen en gletsjers kunnen zien. Na Mt. Cook zijn we de richting van Christchurch vertrokken, om de verjaardag van Yoline eens goed te vieren! (thanks iedereen voor de felicitaties!)

Christchurch, de 2e grootste stad van Nieuw Zeeland, is in 2010 en 2011 getroffen door een aantal zware aardbevingen, waar vooral de laatste voor veel chaos, slachtoffers en verwoesting heeft gezorgd. Dat is nog steeds te zien, en hoewel "Quake Town" nog altijd zichtbaar gehavend is en er overal lege plekken, bouwplaatsen en half ingestortte panden te vinden zijn, kwamen we allebei tot de conclusie dat Christchurch onze favoriete stad in Nieuw Zeeland is. Er vinden op dit moment zoveel nieuwe en vooruitstrevende projecten plaats op het gebied van stadsinrichting, herontwikkeling, kunstinitiatieven en creatief omgaan met wat er is gebeurd, dat de stad zichzelf opnieuw uitvindt en de inwoners zelf vorm kunnen geven aan hun identiteit. Het zou tof zijn als deze stad dichter bij huis lag om te kunnen zien hoe ze zich ontwikkeld in de komende jaren. Na een dag in de stad en een dag surfen aan één van de stranden werd de motor echter weer gestart: verder noordwaarts richting Kaikoura!

Kaikoura, dé hotspot voor 'marine wildlife' waar we allebei naar uit hadden gezien. Maar zoals alles waar je teveel naar uitziet valt het meestal een beetje tegen: veel tours, veel toeristen en eigenlijk voelden we ons al een beetje mazzelaars met onze 'marine wildlife' ervaringen. Dus, maar weer een surfplank gehuurd (gaat al best een beetje redelijk) en genoten van alles waar geen hordes toeristen te vinden waren.

Vandaag zijn we aangekomen in Hanmer Springs, een plaatsje dat we niet snel vergeten door de schuddende aarde van vanmiddag. Morgen vertrekken we op tijd voor een van onze laatste avonturen in Nieuw Zeeland: de St. James walking track, een 5 daagse track door 'subalpine area'.

Tot zover, stay safe!

Liefs,

D&Y