Arbeit!

Hello!

Er wordt gewerkt, en hoe! Vorige week donderdag zijn we begonnen bij ACE Agriculture, een soort van loonbedrijf voor moderne slavernij in de agrarische sector, gerund door een Indiër die in opdracht van o.a. grote wijnboeren een behoorlijk aantal backpackers aan het werk zet. Onze taak: "wire lifting". In het kort uitgelegd gaat dat als volgt:

De wijnranken groeien tussen houten palen in lange rijen. Paal - 3 wijnranken met een meter afstand ertussen - paal, en dat tientallen, soms honderden meters lang. Tussen deze palen zijn een aantal stalen draden gespannen die omhoog  verplaatst kunnen worden naar mate de plant groeit en gezien ze behoorlijk groeien was dát exact wat we moesten doen. Volg je 'm nog?

NZ$ 14.50,- per uur, da's ongeveer € 8,60,- min een beetje belasting, prima toch! 8 uur per dag, lekkere temperatuur (24 graden in de volle zon) en een ozonlaag zo dik als huishoudfolie zorgen ervoor dat de zonnebrand wordt verbruikt als was het strooizout in Nederland.

Lillic, onze Indonesische voorman, is er één zoals je ze liever niet hebt: een onverstaanbare uitleg, meestal tot altijd ontevreden over het gedane werk en constant dreigend met onbetaalde overuren of ontslag. "You hab to tuck in! You hab to scoop betta! If you do not good job, maybe work no pay, maybe betta you go home!", gewoon een greep uit het verbale arsenaal van onze grote leider.

Maar hé, eigenlijk was het best fijn: half 7 opstaan, ontbijten met oats (havermout, heet water, melkpoeder, kaneel en soms een klontje boter), boterhammen met pindakaas smeren voor de lunch, onze vier kids op de achterbank (om de benzinekosten te drukken carpoolen we met vier Duitse gelukszoekers van vers 18 jaar oud), half uurtje rijden, dagje werken, half 5 weer in de auto, eten, soms een pils, soms een potje schaak, vaak allebei, en op tijd naar bed. Routine!

We hebben inmiddels tien dagen onafgebroken gewerkt, voldoende geld verdiend en best wel een hele toffe tijd gehad en gister (zaterdag) was onze laatste dag. Die hebben we stevig afgesloten met een hamburgerbuffet met onze Duitse vrienden en een lekker aantal pilsjes. Vandaag (zondag) gebruiken we om de auto weer tourklaar te maken en maandagochtend gaan we weer op pad!

We vinden het heel erg tof om de reacties te zien, doet ons goed! We missen jullie uiteraard heel erg veel (echt!), we hopen dat iedereen lekker rustig 2016 is binnengerold.

Liefs en muchos smuchos,

D&Y

PS: we werkten op de Oyster Bay wijngaarden, aanrader ;)

Werk aan de winkel

Hoi!!

-Dennis bakt nu "drie in de pan"- 

We zijn hebben ons gestationeerd in Blenheim, Marlborough, met vele hectaren druivenplantages om ons heen. En het is afgelopen met de ontspanning: morgen is onze eerste werkdag! We gaan rommelen met druivenplanten, oftewel voor een hongerloon werken in de wijngaarden en wat voor werk precies, dat ontdekken we morgen.

De oversteek naar het zuidereiland (29-12) was episch, prachtige vaart door de sounds. Met de wind op de kop genieten van de zonsopkomst terwijl we het Noorden achter ons lieten.

Na onze tweede pot pindakaas van de reis in Picton te hebben aangeschaft konden we beginnen met cruisen door de sounds. We hebben gezwommen en gesnorkeld in de groene heldere Palorus river (paradijs en wederom hobbit-scene) en bij een mooie freedom campsite aan de rivier de eerste nacht op het zuidereiland in onze Lucy doorgebracht. 

In Nelson hebben we onze Lucy voorzien van een stevige nieuwe band, interessante mensen ontmoet in een hostel en het plan voor oudjaarsdag gemaakt.

New years eve was bijzonder, ietwat minder lyrisch als wij dat gewend zijn, 00:00 geen gejuich, emotionele mensen en opwinding of iets in die trend. Echter zaten we wel met onze kontjes in het zand tussen de kiwi's op Kaiteriteri beach met een heerlijk flesje bubbels en een mooie vuurwerkshow vanaf het water. 

1 januari 2016 hebben een coastal walking track in het Abel Tasman national park gedaan. Terwijl in NL mensen om 00.00u elkaar om de hals sprongen,  sprongen wij in een waterval om af te koelen tijdens de wandeling. Na Abel Tasman zijn we richting de mooie Nelson Lakes gereden, dit waren de eerste regenachtige dagen, maar juist in de regen zijn de Lakes ontzettend tof en mystiek. 

Na de Nelson Lakes zijn vertrokken naar Blenheim, waar we voorlopig blijven om te werken. We hebben een prima kamer in een bungalow-achtig-hostel-voor-seizoensarbeiders (dat zijn wij dus), waar 90% Duits is maar waar we ons prima redden. We werken straks 6 dagen in de week gemiddeld 9uur per dag. Eens kijken hoe dat gaat.

-de drie in de pannetjes worden inmiddels bijna opgediend- 

Voor nu: nog heel even genieten van onze laatste vrije dag. 

Cheers!

Dikke kus,

Y&D.